Oranje: in recordtempo van wereldtop naar gekkenhuis

Bert van Oostveen en Danny Blind zitten nog steeds op hun dooie gemak toe te kijken naar de schade die ze samen hebben aangericht. Zelden hebben de hoofdverantwoordelijken van een sportieve entiteit zolang naar een stervend organisme zitten kijken. En bijna 17 miljoen Nederlanders kijken lijdzaam toe. Dat is precies wat er nu gaande is in voetbalminnend Nederland. Samen wordt gekeken naar de laatste stuiptrekkingen van het lijdende Oranje. Het is één van de talloze ongemakkelijke situaties tijdens de twee kwalificatiereeksen die nu al drie jaar voortduren. In recordtempo is Oranje veranderd van een ijzersterk collectief in een compleet gekkenhuis, vol met jochies die geen idee hebben hoe ze met elkaar moeten omgaan. Of waarom ze nou eigenlijk zijn opgeroepen.

Geen enkele harmonie

Dat niemand ook maar met zijn ogen knippert als aanvoerder Arjen Robben de boel probeert op te jagen, zegt alles over de staat van het huidige Oranje. Stoïcijns, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Die rasechte bikkelaars bestaan niet meer, tenminste niet in Nederland. Je ziet het aan die vragende blikken van de Oranje-spelers. Er zit geen enkele harmonie meer in. Er zijn haast psychologen voor nodig om dit nog te kunnen repareren. Tijdens de interlandperiode zitten ze anderhalve week met elkaar opgescheept, hopende dat de schade zoveel mogelijk beperkt blijft. Met Ruud Gullit die statig voorop loopt, denkende dat de teamspirit wordt afgedwongen met een vleugje bravoure en wat slappe algemeenheden.

De eenzame bedankronde van Arjen Robben

Tekenend daarvoor was de eenzame bedankronde van Arjen Robben tegen Bulgarije. Daar kwam alles bij elkaar wat er niet meer klopt in het huidige voetbal. In de kleedkamer zat intussen een groep die niet weet hoe ze het wel goed moeten doen. Dat zijn de twee werelden in het Nederlands elftal en daarom komt het voorlopig niet goed. Aan de ene kant staan Arjen Robben en Wesley Sneijder, en voor de rest bestaat het voetbal vooral clubvoetbal. Waar miljoenen worden verdiend en waar ze verafgood moeten worden. Het is onder meer daarom dat de jongere voetballers verplicht moeten optreden met gevestigde spelers die hen toespreken alsof het kinderen zijn. 

De zwakste generatie in jaren

Toegegeven, de beperkte mogelijkheden maken het er allemaal niet makkelijker op. De spelers die zijn opgeroepen weten zelf ook dondersgoed dat ze niet genoeg zijn als international. Maar je kunt een uitnodiging maar moeilijk weigeren. Valt de al matige Robin van Persie weg, dan moet je het alweer doen met Vincent Janssen, Jürgen Locadia of Luuk de Jong. Alsof het niet erg genoeg is dat Joël Veltman bij Oranje zit. Echte oplossingen zijn er ook niet. Toch zorgt de aanwezigheid van een echte persoonlijkheid ervoor dat er een onoverwinnelijk gevoel kan worden bewerkstelligd. Op papier kwam de selectie van het WK 2014 niet eens in de buurt van eerdere Oranje-lichtingen, maar toch flikten ze het onder leiding van Louis van Gaal om de derde plek binnen te slepen.

Als vage collega’s die zich voor elkaar schamen

De beleidsbepalers bij de KNVB lijken op hun beurt per ongeluk door de verkeerde deur te zijn gelopen en te zijn beland op hun post. Het zwalkt aan alle kanten en we gaan geen enkele kant op. Daar middenin staan Dick Advocaat en Ruud Gullit. De één weet niet hoe snel hij zich uit de voeten moet maken als de riante cheque binnen is en de ander loopt er meer bij voor de show dan om goed voetbal af te dwingen. Dat de Haagse trainer tijdens zijn vorige diensttermijn al na drie oefenpotjes afscheid nam om het grote geld binnen te kunnen harken, lijkt niet vergeten, maar helaas wel vergeven. Dat is dodelijk. Een eindronde bereiken win je met een team, met een hechte vriendengroep die voor elkaar door het vuur gaat. Niet met afstandelijke collega’s die zich voor elkaar schamen.

Klantbeoordeling 8.5

15633 beoordelingen