Het treurige afglijden van AC Milan

Decennia lang maakte de Italiaanse topclub furore in de top van het Italiaanse en mondiale voetbal. Binnen een relatief korte periode is i Rossoneri diep afgegleden van een trotse Italiaanse club met internationaal aanzien tot een stroeve lokale middenmotor met wisselvallige prestaties. Aan de vrije val en de stortvloed van ellende lijkt in het San Siro maar geen einde te komen. De tijd dat de glorieuze oude tijden worden herbeleefd lijkt voorlopig nog ver weg. Een kritische blik op de droevige situatie van de voorlopig vervallen Milanese club.

Van bewondering naar verontwaardiging

De gouden clubprestaties van AC Milan worden meer gekoesterd dan ooit tevoren, maar lijken langer geleden dan ooit. Zo bewonderenswaardig als de rijke clubhistorie is, zoveel verontwaardiging roepen de huidige prestaties op. Al een paar seizoenen is er sprake van een stuurloos rood-zwart schip dat steeds dieper wegzinkt. In 2003 en 2007 werd de Champions League nog behaald, terwijl de laatste twee seizoenen werden afgesloten met een magere achtste en tiende plek. Een eventuele volgende Champions League titel lijkt verder weg dan ooit, zelfs een plaatsing voor Europees voetbal lijkt op korte termijn onhaalbaar. Het rood-zwarte gedeelte van de modestad treurt om de vergane glorie dat aan alle kanten roestplekken vertoont.

De trainer als weerloze zondebok

Elke voetbalclub dat leidt onder slechte prestaties moet een zondebok aanwijzen. Meestal is de trainer het meest voor de hand liggende slachtoffer. Bij AC Milan zijn binnen korte tijd drie trainers als hoofdschuldige aangewezen. Pippo Inzaghi is hierbij het meest recente mikpunt geweest, net als zijn voorgangers Clarence Seedorf en Massimiliano Allegri, die bij Juventus laat zien wél de juiste bagage in huis te hebben. De trainers zakten tijdens hun zeggenschap diep weg in het moeras van Milaan en hoewel een trainer met meer ervaring tot eventuele verbetering kan zorgen, liggen de problemen veel dieper dan het gezicht die voor de groep staat.

Er was eens een tijd

Voetballers van het kaliber Maldini, Shevchenko, Beckham, Kaká, Pirlo, Gattuso, Zlatan en Seedorf lijken het rood-zwarte tenue in een ver verleden te hebben gedragen. De huidige selectie is samengesteld uit een verzameling afdankertjes en Milan onwaardige spelers. De komst van Essien en Torres waren hier kenmerkend voor. Overbodig bij de echte Europese top en transfervrij overgekomen naar de Italiaanse modestad. Niet alleen Juventus, maar ook andere clubs als AS Roma, Napoli en stadsgenoot Intenazionale zijn AC Milan inmiddels voorbijgestreefd. Het is triest om vast te stellen dat middelmatige spelers van middenmoters worden gestald bij AC Milan, met de valse hoop op verbetering. De rood-zwarten bezetten de derde positie van Italiaanse clubs met de hoogste spelerssalarissen, maar het geïnvesteerde kapitaal werpt geen vruchten af. Noch op de ranglijst, noch op het voetbalveld.

De vervallen status van Milan

AC Milan lijkt steeds meer op een stuurloze Italiaanse middenmoter zonder structuur en toekomstperspectief. Hopen op een geschikte trainer, spelers van de gewenste status en een verbeterd clubbeleid lijkt een utopie. De financiële waarde van Milan zakt vrolijk verder af, waardoor het misschien wel beter lijkt om de club te verkopen. De eens zo stabiele directie heeft de club veel mooie herinneringen geschonken, maar de laatste seizoenen lijkt een heldere visie ver zoek. Toch blijven we als voetballiefhebber vurig hopen op betere tijden en het moment dat AC Milan zichzelf hervindt.

» Wat denk jij dat de oplossing is voor een wederopstanding van AC Milan? We zijn benieuwd naar je kritische voetbalvisie.

Klantbeoordeling 8.5

15637 beoordelingen